10 სექტემბერს კიდევ ერთი მართლმადიდებელი ქრისტიანი შეემატა ჩვენს სამყაროს ჩემი ნათლულის სახით!.. პატარა გიორგი დადიანების სასახლე-კომპლექსის მთავრისეულ ტაძარში მოვნათლეთ. უფრო სწორად, ტაძრის ეზოში, რადგან ტაძრის რესტავრაცია მიმდინარეობდა.


გიორგი ჩემი პირველი ნათლულია. :) ნათლობისას მე და მისი მეორე ნათლიაც "გადაგვნათლა" პატარა ვაჟკაცმა. :D


სულ ორჯერ ვიყავი დადიანების სასახლის ეზოში შესული და სასახლეები და ბაღი ვერც ერთხელ ვერ დავათვალიერე სამწუხაროდ დროის უქონლობის გამო. :( იმედია, ახლო მომავალში მოვახერხებ და ჩემ გადაღებულ ხედებსაც დავდებ აქ. ;) მაგრამ მანამდე დადიანების სასახლეთა ისტორიულ-არქიტექტურული მუზეუმის ფოტოგალერეიდან ვდებ ორ ფოტოს. :)

კარის ეკლესია


დადიანების სასახლე (XIX ს.) და კარის ეკლესია

19 ივლისი. მეგობრები ლომისის წმინდა გიორგის მოსალოცად გავემგზავრეთ.

გზა ტაძრისაკენ... ასე დაიწყო ერთი ლამაზი დღე. :)თუ დაჟინებით დაავკირდებით, ფოტოს ცენტრისკენ მთის ფონზე უზარმაზარ ფრთოსანს შენიშნავთ... დიდებული სანახავი იყო ირაო მისი შესრულებით! =)

მანქანები დაბლა დავტოვეთ, მთის ძირში, და ფეხით გავაგრძელეთ გზა. აი, სულ დაბლა მოსჩანს მანქანები ხეებთან წერტილებივით. :)


პირველი გაჩერება. :D

აი, ეგაა "ერთი ლამაზი დღე მეგობრებთან ერთად"!.. :)

თან მთის ფერდობს მივუყვებოდი და თან ყვავილებისგან გვირგვინს ვიწნავდი. განა ყოველთვის ითქმის, ორი კურდღლის მდევარი ვერც ერთს ვერ დაიჭერსო. ;)

ეს ფოტო ჩემს ერთ-ერთ უსაყვარლეს სიმღერას მახსენებს "ქართული ხმების" კვარტეტის შესრულებით: "ყვავილების დედოფალა..." გზაში ვუსმენდით ამ სიმღერას და თან ვღიღინებდით. :)
გზად ცხენების რემაც შემოგვხვდა. ამოდენა სილამაზისგან სუნთქვა მეკვროდა! =)
უმეტესად სულ მე გავრბოდი წინ და ამის გამო ჩვენმა ბოსსმა კალია შემარქვა. :D არავითარი ხარაბუზა ან ჭრიჭინა!.. კალია! :D ისე, პაწაწუნა კალიებიც ბლომად იყვნენ ბალახებში. :D
რა ბედნიერება იყო, როცა ლომისის წმინდა გიორგის სალოცავი გამოჩნდა მთის კენწეროზე! =)
სალოცავის მოლოცვის შემდეგ ცოტათი დავისვენეთ მზის გულზე...
...და ცოტათი ვიხალისეთ კიდეც. :D აი შედეგიც!.. ფოტო: "შეიხი ცოლებითურთ და საჭურისი"... ანუ "მუროს ანგელოზები" :D
დაბლა უფრო სწრაფად ჩავდიოდით, მაგრამ შესვენებების გარეშე მაინც ვერა. :D
დაბლა ჩასვლისას პირველ ნიშთან რომ მივედით, უკვე კარგად ვიყავი დაბრაწული... მაისურის ფერი მედო ზურგზე. :D
ლომისის მოლოცვის შემდეგ არაგვის პირას მოვილხინეთ და თბილისისკენ მიმავალ გზაზე გადაღლილს უკვე გათიშულს ჩამეძინა მანქანაში. :D